اثر دفریپرون - دفروکسامین بر عملکرد قلب بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور
Authors
abstract
زمینه و هدف : دفروکسامین یک شلاتور استاندارد طلایی در مقایسه با شلاتورهای جدیدتر است. درمان ترکیبی دفریپرون و دفروکسامین بار آهن قلبی را در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور کاهش می دهد. این مطالعه به منظور تعیین اثر دفریپرون - دفروکسامین بر عملکرد قلب بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور انجام گردید. روش بررسی : در این مطالعه کوهورت تاریخی آینده نگر 8 بیمار مبتلا به بتاتالاسمی ماژور تحت درمان با دفروکسامین زیرجلدی به صورت تصادفی انتخاب و lvef (حجم خروجی از قلب در هر ضربان) و فریتین سرم آنها تعیین گردید. سپس درمان دفریپرون به میزان 50-10 میلی گرم بر کیلوگرم روزانه به همراه دفروکسامین به میزان 50-30 میلی گرم بر کیلوگرم به مدت 3 شب در هفته، به مدت سه سال انجام گردید. در پایان هر سال lvef و فریتین سرم تعیین و ثبت شد. یافته ها : میانگین فریتین انتهای سال اول از 3243.12 میلی گرم بر کیلوگرم به 2672.75 میلی گرم بر کیلوگرم در انتهای سال سوم تغییر یافت. میانگین lvef از 71.12% به 64.62% تغییر یافت. ضریب همبستگی میانگین فریتین سرم با میانگین lvef فقط در ایستگاه زمانی 3 از نظر آماری معنی دار بود (p<0.05). نتیجه گیری : درمان ترکیبی طی فاصله زمانی سه ساله، علی رغم کاهش در فریتین، lvef نیز کاهش یافت.
similar resources
مقایسه اثر درمان ترکیبی دفروکسامین و دفریپرون با دفروکسامین به تنهایی در بیماران تالاسمی ماژور
چکید ه سابقه و هدف اضافه بار آهن به ویژه در قلب، مهم‌ترین علت مرگ و میر بیماران تالاسمی ماژور می‌باشد. شلاتورتراپی یکی از روش‌های درمانی مهم این بیماران است. این مطالعه به منظور مقایسه اثرات درمان ترکیب ی دفروکسامین با دف ریپرون و دفروکسامین به تنهایی در بیماران تالاسمی ماژور استان مازندران انجام شد. مواد و روش‌ها در یک کارآزمایی بالینی، بیماران تالاسمی ماژور با فریتین سرم بیش از ng/m...
full textمقایسه اثر دفروکسامین با ترکیب دفروکسامین و دفریپرون بر اندکس‌های اکوکاردیوگرافیک بیماران مبتلا به بتا تالاسمی ماژور
چکیده زمینه و هدف: تزریق‌های مکرر در بتاتالاسمی سبب تجمع آهن اضافی در بدن شده که این تجمع در قلب سبب عوارض جدی و مرگ می‌شود. دفروکسامین یک درمان استاندارد است ولی تزریق روزانه 12-8 ساعت از این دارو بصورت زیر جلدی سبب درد موضعی و عدم پذیرش دارو از جانب بسیاری از بیماران شده لذا نیاز به یک داروی دیگر جهت بهبود سورویوال و پذیرش دارو احساس شد. دفریپرون داروی خوراکی تائید شده بوده سبب دفع آهن از ...
full textمقایسه اثر دفروکسامین با ترکیب دفروکسامین و دفریپرون بر اندکس های اکوکاردیوگرافیک بیماران مبتلا به بتا تالاسمی ماژور
چکیده زمینه و هدف: تزریق های مکرر در بتاتالاسمی سبب تجمع آهن اضافی در بدن شده که این تجمع در قلب سبب عوارض جدی و مرگ می شود. دفروکسامین یک درمان استاندارد است ولی تزریق روزانه 12-8 ساعت از این دارو بصورت زیر جلدی سبب درد موضعی و عدم پذیرش دارو از جانب بسیاری از بیماران شده لذا نیاز به یک داروی دیگر جهت بهبود سورویوال و پذیرش دارو احساس شد. دفریپرون داروی خوراکی تائید شده بوده سبب دفع آهن از سلو...
full textمقایسه اثر درمان ترکیبی دفروکسامین و دفریپرون با دفروکسامین به تنهایی در بیماران تالاسمی ماژور
چکید ه سابقه و هدف اضافه بار آهن به ویژه در قلب، مهم ترین علت مرگ و میر بیماران تالاسمی ماژور می باشد. شلاتورتراپی یکی از روش های درمانی مهم این بیماران است. این مطالعه به منظور مقایسه اثرات درمان ترکیب ی دفروکسامین با دف ریپرون و دفروکسامین به تنهایی در بیماران تالاسمی ماژور استان مازندران انجام شد. مواد و روش ها در یک کارآزمایی بالینی، بیماران تالاسمی ماژور با فریتین سرم بیش از ng/ml ...
full textبررسی اثر تزریق دفروکسامین بر رشد کودکان مبتلا به تالاسمی ماژور
Introduction: Thalassemia major is one of the most common chronic blood disorders that is characterized by reduced or lack of production of one or more globin chains. Treatment with transfusion programs, chelating therapy has considerably prolonged survival in thalassemic patients. Studies have demonstrated that chelation therapy regularly can prevent from disorders in growth of thalassemic chi...
full textMy Resources
Save resource for easier access later
Journal title:
مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی گرگانجلد ۱۷، شماره ۳، صفحات ۹۶-۱۰۰
Keywords
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023